Evrendeki 5. yaşım. Üzerimde, o zamanlar varolan Penyelux mağazasından alınan beyaz üzerine mavi çiçekli içi pamuklu, beni sıcacık tutan geceliğim, ayaklarımda yine Penyelux'ten alınan kırmızı üzerine beyaz çiçekleri olan terliklerim. Elimde annemin güzelce dilimlediği şeftalilerin olduğu meyve tabağı. İçimi huzurla dolduran güzel evimizde salona doğru yürüyordum ve birden ölüm geldi aklıma. Ne oluyorduk ölünce? Koca bir delik açıldı içimde. Neyle avutacağımı bilemedim kendimi. Meyve tabağımı orta sehpanın üzerine bırakıp yüzüstü yere uzandım ve içimi acıtan bu boşluktan kurtulmak için sorunun yanıtını bulmaya zorladım kendimi. Bir türlü bulamıyor, bulamadıkça içim kıyılıyordu.
Ne zaman ölüm gelse aklıma aynı kıyım devam eder içimde ve ben o günden beri şeftaliyi ayrı bir sever, ölümden aynı derecede korkarım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder